Socjolog.pl

[arystokretes z fasonem]

Tabula rasa – opis i zasady punktacji

W grze „Tabula rasa” uczestnicy zabawy prowadzą rozmowę na wybrany temat, wykazując się znajomością zagadnienia i sprawnością w ujawnianiu osób gorzej przygotowanych do dyskusji, a przede wszystkim osoby, która teoretycznie nic nie wie.

Liczba graczy jest dowolna, dowolna jest też ilość rozgrywek (wszystko zależy od decyzji uczestników zabawy).
Jedna gra może się składać z jednej do kilku(nastu) rund ( jedna runda to jeden temat do dyskusji).

Wszyscy gracze poza jednym (w wersji rozbudowanej gry dopuszcza się by było ich kilku) otrzymują tekst na zadany temat na specjalnie przygotowanych kartach papieru. (opcjonalnie plikach widocznych na ekranach monitorów).

Gracz „Tabula rasa” w przeciwieństwie do pozostałych otrzymuje czystą kartę (w praktyce może być ona zapisana; z tym, że informacje na niej zawarte nie mogą dotyczyć omawianego tematu choć dla zmyłki mogą odnosić się do zagadnienia pokrewnego np. gdy gracze otrzymują opis Warszawy, „Tabula rasa” opis Krakowa).
Karty z informacjami opisującymi dany temat są przydzielane losowo. Każdy z graczy może zostać „Tabula rasa” i to w każdej rozgrywce - jeśli los tak wskaże.
Treści zawarte na kartach poszczególnych graczy składają się z dwóch części. Pierwsza dotyczy informacji ujawnianych wszystkim (poza Tabula rasa) graczom, druga jest poświęcona kwestiom ujawnianym jedynie właścicielowi danej karty.

Zadaniem graczy jest prowadzenie rozmowy na zadany temat w taki sposób by:
1. zorientować się (najlepiej tylko samemu) która z pozostałych osób jest Tabula rasa
2. uniknąć podejrzeń ( a tym bardziej wskazań) innych graczy, że samemu jest się Tabula rasa
Możliwe są dwie opcje gry: taka, gdzie tabula rasa po każdej rozgrywce się ujawnia i taka, w której tabula rasa nie ujawnia się po każdej rozgrywce, a dopiero na końcu zabawy.
Po kilkuminutowej rozgrywce (czas i liczba rund do ustalenia między graczami) przeprowadza się rozliczenie wskazań. Każdy gracz raz w danej rundzie typuje kto był „Tabula rasa”. Robi to dyskretnie, tak by inni gracze nie zorientowali się kto jest jego faworytem. Swój typ zaznacza na karcie którą otrzymał przed rozgrywką a ujawnia w umówionym momencie, jednak nie wcześniej niż po zakończeniu rundy.

Zakończenie gry i reguły podliczania punktów.

Z socjologicznego i psychologicznego punktu widzenia przegrywa ten kto zbierze najwięcej podejrzeń ,że jest Tabula rasa choć takiej funkcji nominalnie nie pełnił. Musi zatem więcej pracować nad technikami prezentacji siebie, tematów opracowań i wystąpień, a być może i zasobami swojej pamięci.
Wygrywa „odwrotność przegranego” oraz/lub „Tabula rasa” jeśli liczba wskazań na niego okaże się być zerowa, a przynajmniej nie większa niż na pozostałych graczy.
Z arytmetycznego punktu widzenia wygrywa ten gracz, który zbierze najwięcej punktów , a przegrywa ten kto zbierze ich najmniej (punkty dodatnie i ujemne się sumuje)
Punkty dodatnie otrzymuje się za prawidłowe wskazanie „Tabula rasa” , punkty ujemne za bycie wskazanym i za nietrafne wskazanie:

1. gracz wskazujący: ( może uzyskać +1 lub -1 punkt za swoje wskazanie)

 jeśli prawidłowo wskaże kto był Tabula rasa uzyskuje + 1 punkt
 jeśli nieprawidłowo wskaże kto był Tabula rasa uzyskuje - 1 punkt
2.:gracz wskazany:

Otrzymuje punkty (ujemne) z tego tytułu że ktoś na niego wskazał ,że jest Tabula rasa (bez względu na to czy osoba wskazująca miała rację czy się myliła)

-1 punkt dla gracza na którego wskazano ( za każde wskazanie)

Uwaga: osoba pełniąca rolę „Tabula rasa” również bierze udział w typowaniu osoby pełniącej funkcję „Tabula rasa”. Choć może to wydawać się niedorzeczne (przy jednej osobie w tej roli) ma jednak swój sens w wymiarze psychologicznym i arytmetycznym. W tej grze bowiem wygranym jest nie tylko ten kto zbierze najwięcej dodatnich punktów ( w skrajnym przypadku najmniej ujemnych) ale również ten kto nie jest przegranym albo przegrywa mniej od pozostałych. W jednym z modelowych przypadków każdy może wskazać na kogoś innego („Tabula rasa” otrzymuje jeden głos od gracza, którego nikt nie typuje ) przez co (ta) jedna osoba wygrywa. Pozostałe równo przegrywają. „Tabula rasa” wraz z nimi, choć wyjściowo znajdował się w dużo trudniejszej pozycji. By takiej sytuacji uniknąć pozostawia się osobie pełniącej funkcję „Tabula rasa” prawo uczestniczenia w typowaniu i przydziału 1 punktu wybranemu graczowi. Gdy go przypisze sobie otrzyma z tego tytułu 0 punktów (bilans =0 gdyż należy się +1punkt za trafne wskazanie „Tabula rasa” i -1punkt za to ,że zostało się wskazanym) , a gdy komuś innemu punkty liczy się tak jak w przypadku pozostałych graczy. Ponadto w jednej z wersji tej gry (z większą ilością graczy) istnieje możliwość pełnienia roli „Tabula rasa” równocześnie przez kilka osób. W innej dobór i prezentacja tematu zostaną tak przeprowadzone ,że nawet „Tabula rasa” będzie mieć trudność w odgadnięciu swojej roli (zamiast czystej karty otrzyma również tekst tyle ,że na temat pokrewny bądź z całkiem fałszywymi informacjami) . Gra może bowiem zdaniem autora (BS) pełnić funkcję pomocniczą przy utrwalaniu materiałów lub kontroli ich opanowania w działaniach dydaktycznych.

[socjoadmin]

:)